Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in sport and jest

  • 1 per

    per, prep. with acc. (by solecism with abl. PER QVO, = whereby, Inscr. Miseni Repert. ex a. p. Chr. n. 159; Inscr. Orell. 3300) [kindr. with Gr. para; Sanscr. pāra, ulterior; Lith. pèr; cf.: parumper, paulisper; v. Curt. Griech. Etym. p. 269], denotes, like the Gr. dia, motion through a space, or extension over it.
    I.
    Lit., of space, through, through the midst of, throughout, all over, all along: per amoena salicta raptare aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): inde Fert sese (equus) campi per caerula laetaque prata, id. ap. Macr. S. 6, 3 (id. v. 505 ib.): per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, id. ap. id. ib. 6, 4 (id. v. 177 ib.):

    per membranas oculorum cernere,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    coronam auream per forum ferre,

    id. Att. 14, 16, 2:

    iit hasta per tempus utrumque,

    Verg. A. 9, 418:

    se per munitiones deicere,

    Caes. B. G. 3, 26:

    per mare pauperiem fugiens, per saxa, per ignes,

    Hor. Ep. 1, 1, 46:

    per ignes,

    Ov. M. 8, 76:

    per Averna,

    id. ib. 14, 105:

    per caelum,

    Verg. A. 4, 700:

    per vias fabulari,

    in all the streets, Plaut. Cist. 5, 1:

    per totam urbem,

    id. Ep. 2, 2, 11:

    qui per provincias atque imperium tuum pecunias ei credidissent,

    in the provinces, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    invitati hospitaliter per domos,

    Liv. 1, 9:

    via secta per ambas (zonas),

    Verg. G. 1, 238; 245:

    nascuntur copiosissime in Balearibus ac per Hispanias,

    in, Plin. 19, 5, 30, § 94:

    per illas gentes celebratur,

    throughout, Tac. A. 12, 12:

    gustūs elementa per omnia quaerunt,

    Juv. 11, 14.—

    Placed after the noun: viam per,

    Lucr. 6, 1264:

    transtra per et remos et pictas abiete puppes,

    Verg. A. 5, 663; 6, 692.
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, through, throughout, during, for:

    quod des bubus per hiemem,

    the winter through, during the winter, Cato, R. R. 25:

    nulla res per triennium, nisi ad nutum istius, judicata est,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    nulla abs te per hos dies epistula... venerat,

    during these days, id. Att. 2, 8, 1:

    per decem dies ludi facti sunt,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    per idem tempus,

    during, at, in the course of, id. Brut. 83, 286; Suet. Galb. 10:

    per noctem cernuntur sidera,

    during the night, in the night-time, Plin. 2, 10, 7, § 48:

    per inducias,

    during, Liv. 38, 2: per multa bella, id. 8, 13:

    per ludos,

    id. 2, 18:

    per comitia,

    Suet. Caes. 80:

    per somnum,

    id. ib. 45: per tempus, during, i. e. at the right time, = in tempore, Plaut. Poen. 1, 1, 6; Ter. And. 4, 4, 44; id. Hec. 4, 3, 16.—So distr.:

    per singulas noctes,

    Suet. Caes. 1; id. Calig. 22; cf.:

    per haec,

    meanwhile, id. Claud. 27:

    per quae,

    id. Tib. 52.—
    B.
    To indicate the agent, instrument, or means, through, by, by means of:

    statuerunt injurias per vos ulcisci,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    detrimenta publicis rebus per homines eloquentissimos importata,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    quid ais? vulgo occidebantur? Per quos? et a quibus?

    by whom? and by whose command? id. Rosc. Am. 29, 80:

    quae domi gerenda sunt, ea per Caeciliam transiguntur,

    id. ib. 51, 149:

    quod nefarium stuprum non per illum factum est,

    id. Cat. 2, 4, 7.—Placed after its case:

    Exerce vocem, quam per vivis et colis,

    Plaut. Poen. prol. 13.—Esp.: per fidem decipere, fallere, etc. (= datā fide): per fidem deceptus sum, through confidence, i. e. in my host who betrayed me, Plaut. Most. 2, 2, 69; Cic. Inv. 1, 39, 71; Caes. B. G. 1, 46, 3.—So, per se, per te, through himself, by himself, of himself, etc.:

    homo per se cognitus, sine ullā commendatione majorum,

    Cic. Brut. 25, 96:

    per me tibi obstiti, = solus,

    by myself, id. Cat. 1, 5, 11:

    satis per te tibi consulis,

    Hor. Ep. 1, 17, 1:

    per se solus,

    Liv. 1, 49.—With ipse:

    nihil ipsos per se sine P. Sullā facere potuisse,

    Cic. Sull. 24, 67:

    ipsum per se, suā vi, sua naturā, sua sponte laudabile,

    id. Fin. 2, 15, 50.—To form an adverb. expression, in, by, through, etc.:

    non dubitavi id a te per litteras petere,

    by letter, Cic. Fam. 2, 6, 2:

    per summum dedecus vitam amittere,

    in the most infamous manner, most infamously, id. Rosc. Am. 11, 30:

    per iram facere aliquid,

    in anger, id. Tusc. 4, 37, 79:

    per commodum,

    Liv. 30, 29, 3 (cf. II. A. supra):

    per commodum rei publicae,

    id. 10, 25, 17; 22, 57, 1; 31, 11, 2:

    per ludum et jocum,

    sporting and jesting, in sport and jest, Cic. Verr. 2, 1, 60, § 155; cf. id. ib. 2, 5, 70, §

    181: per vim,

    forcibly, Sall. J. 23, 1:

    per dolum,

    id. ib. 11, 8:

    per otium,

    at leisure, Liv. 4, 58, 12:

    ceteris copiis per otium trajectis,

    id. 21, 28, 4:

    cibo per otium capto,

    id. 21, 55, 1:

    per tumultum = tumultuose,

    id. 44, 45, 14. —
    C.
    To designate the reason, cause, inducement, etc., through, for, by, on account of, for the sake of:

    per metum mussari,

    Plaut. Aul. 2, 1, 12:

    qui per virtutem perit, at non interit,

    id. Capt. 3, 5, 32:

    cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

    per aetatem,

    Caes. B. G. 2, 16 fin.:

    Druso propinquanti quasi per officium obviae fuere legiones,

    Tac. A. 1, 24:

    ut nihil eum delectaret, quod aut per naturam fas esset aut per leges liceret,

    Cic. Mil. 16, 43:

    cum per valetudinem posses, venire tamen noluisti,

    id. Fam. 7, 1, 1: per me, per te, etc., as far as concerns me, you, etc.:

    si per vos licet,

    Plaut. As. prol. 12:

    per me vel stertas licet,

    Cic. Ac. 2, 29, 93; cf.:

    sin hoc non licet per Cratippum,

    id. Off. 3, 7, 33:

    fides publica per sese inviolata,

    Sall. J. 33, 3:

    per me ista pedibus trahantur,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    per me stetisse, quo minus hae fierent nuptiae,

    Ter. And. 4, 2, 16:

    si per suos esset licitum,

    Nep. Eum. 10, 3:

    inspicere vitia nec per magistros nec per aetatem licebat,

    Macr. S. 1, 24. —Hence, in oaths, entreaties, asseverations, etc., by a god, by men, or by inanimate or abstract things, by:

    IOVRANTO PER IOVEM, etc., Tab. Bant. lin. 15: per pol saepe peccas,

    Plaut. Cas. 2, 6, 18; cf.:

    si per plures deos juret,

    Cic. Rab. Post. 13, 36:

    quid est enim, per deos, optabilius sapientiā?

    id. Off. 2, 2, 5:

    per deos atque homines,

    id. Div. 2, 55, 116:

    per dexteram te istam oro,

    id. Deiot. 3, 8; cf.:

    per tuam fidem Te obtestor,

    Ter. And. 1, 5, 55:

    nunc te per amicitiam et per amorem obsecro,

    id. ib. 2, 1, 26:

    per pietatem!

    Plaut. Trin. 2, 2, 4:

    per comitatem edepol, pater, etc.,

    id. ib. 2, 2, 52.—In this signif. often separated from its object:

    per ego vobis deos atque homines dies, ut, etc.,

    Plaut. Men. 5, 7, 1:

    per ego te deos oro,

    Ter. And. 3, 3, 6; 5, 1, 15:

    per ego te, fili... precor quaesoque, etc.,

    Liv. 23, 9, 2:

    per ego has lacrimas... te Oro,

    Verg. A. 4, 314; 12, 56; Tib. 4, 5, 7; Ov. F. 2, 841:

    per vos Tyrrhena faventum Stagna deum, per ego et Trebiam cineresque Sagunti Obtestor,

    Sil. 12, 79 sq.; 1, 658; Stat. Th. 11, 367.—With ellips. of object:

    per, si qua est... Intemerata fides, oro, i. e. per eam,

    Verg. A. 2, 142; 10, 903:

    per, si quid merui de te bene, perque manentem amorem, Ne, etc.,

    Ov. M. 7, 854.—Sometimes to indicate an apparent or pretended cause or inducement, under the show or pretext of, under color of:

    qui per tutelam aut societatem aut rem mandatam aut fiduciae rationem fraudavit quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    naves triremes per causam exercendorum remigum ad fauces portus prodire jussit,

    under pretext of, Caes. B. C. 3, 24;

    v. causa: per speciem alienae fungendae vicis suas opes firmavit,

    Liv. 1, 41 fin.:

    per simulationem officii,

    Tac. H. 1, 74.—
    D.
    In composition, it usually adds intensity to the signif., thoroughly, perfectly, completely, exceedingly, very much, very (very often in Cicero's epistolary style, and in new-formed words, as perbenevolus, percautus, percupidus, perbelle, perofficiose, pergaudeo; see these articles): pervelle, perfacilis, peramanter; sometimes it denotes the completion of an action, e. g. perorare, peragere;

    sometimes it is repeated: perdifficilis et perobscura quaestio,

    Cic. N. D. 1, 1, 1; so id. Rep. 1, 12, 18; id. Brut. 43, 158; id. Cael. 20 fin.; id. Fam. 9, 20, 3 al.;

    but also: perexiguā et minuta,

    id. Tusc. 2, 13, 30:

    percautus et diligens,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18 al.; cf. Madv. ad Cic. Fin. p. 410.—It frequently occurs in tmesi:

    nobis ista sunt pergrata perque jucunda,

    Cic. de Or. 1, 47, 205:

    per mihi mirum visum est,

    id. ib. 49, 214:

    per enim magni aestimo,

    id. Att. 10, 1, 1:

    ibi te quam primum per videre velim, = videre pervelim,

    id. ib. 15, 4, 2:

    Platoni per fuit familiaris,

    Gell. 2, 18, 1:

    per, inquit, magister optime, exoptatus mihi nunc venis,

    id. 18, 4, 2.—Per quam (also perquam), very, exceedingly, extremely:

    per quam breviter perstrinxi,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    per quam modica civium merita,

    Plin. Pan. 60:

    per quam velim scire,

    very much indeed, id. Ep. 7, 27, 1:

    PARENTES PER QVAM INFELICISSIMI,

    Inscr. Murat. 953, 2.—As one word:

    illorum mores perquam meditate tenes,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 16:

    propulit perquam indignis modis,

    id. Rud. 3, 3, 9:

    erat perquam onerosum,

    Plin. Ep. 2, 11, 13:

    perquam honorificum,

    id. ib. 3, 4, 3.—Separated by an intervening word:

    per pol quam paucos reperias,

    Ter. Hec. 1, 1, 1.—Placed after the word it governs; v. supra, I. fin. and II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > per

  • 2 ludus

    lūdus, i, m. [id.], a play.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a play, game, diversion, pastime:

    ad pilam se aut ad talos, aut ad tessaras conferunt, aut etiam novum sibi aliquem excogitant in otio ludum,

    Cic. de Or. 3, 15, 58:

    datur concessu omnium huic aliqui ludus aetati,

    id. Cael. 12, 28:

    campestris,

    id. ib. 5, 11:

    nec lusisse pudet, sed non incidere ludum,

    Hor. Ep. 1, 14, 36.—
    B.
    In partic.
    1.
    Ludi, public games, plays, spectacles, shows, exhibitions, which were given in honor of the gods, etc.
    (α).
    In gen.:

    hoc praetore ludos Apollini faciente,

    Cic. Brut. 20, 78:

    ludos committere,

    id. Q. Fr. 3, 4, 6:

    ludos magnificentissimos apparare,

    id. ib. 3, 8, 6:

    ludos apparatissimos magnificentissimosque facere,

    id. Sest. 54, 116:

    ludos aspicere,

    Ov. F. 6, 238:

    ludos persolvere alicui deo,

    id. ib. 5, 330: ludis, during the games, Cic. Fragm. ap. Non. 63, 18; Plaut. Cas. prol. 27:

    circus maximus ne diebus quidem ludorum Circensium... irrigabatur,

    Front. Aq. 97.— Sing.:

    haec ultra quid erit, nisi ludus?

    Juv. 8, 199.—
    (β).
    In this sense, ludi is freq. in appos. with the neutr. plur. of the adj. which names the games:

    ludi Consualia,

    Liv. 1, 9, 6:

    ludi Cerealia,

    id. 30, 39, 8:

    ludi Taurilia,

    id. 39, 22, 1 (Weissenb. Taurii); 34, 54, 3; cf.:

    quaedam faciem soloecismi habent... ut tragoedia Thyestes, ut ludi Floralia ac Megalensia... numquam aliter a veteribus dicta,

    Quint. 1, 5, 52; cf.:

    ludis Megalensibus,

    Gell. 2, 24, 2.—
    (γ).
    Also with gen. of place:

    eo ipso die auditam esse eam pugnam ludis Olympiae memoriae proditum est,

    Cic. N. D. 2, 2, 6.—
    2.
    Stage-plays (opp. to the games of the circus):

    venationes autem ludosque et cum collegā et separatim edidit,

    Suet. Caes. 10.—
    C.
    A place of exercise or practice, a school for elementary instruction and discipline (cf. schola):

    in ludum ire,

    Plaut. Pers. 2, 1, 6:

    fidicinus,

    music-school, id. Rud. prol. 43:

    litterarius,

    id. Merc. 2, 2, 32:

    litterarum ludi,

    Liv. 3, 44; 6, 25:

    ludus discendi,

    Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:

    Dionysius Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    id. Fam. 9, 18, 1:

    Isocrates, cujus e ludo, tamquam ex equo Trojano, meri principes exierunt,

    id. de Or. 2, 22, 94; id. Or. 42, 144:

    gladiatores, quos ibi Caesar in ludo habebat,

    Caes. B. C. 1, 14, 4:

    militaris,

    Liv. 7, 33, 1:

    litterarii paene ista sunt ludi et trivialis scientiae,

    Quint. 1, 4, 27:

    litterarium ludum exercere,

    Tac. A. 3, 66:

    obsides quosdam abductos e litterario ludo,

    Suet. Calig. 45:

    ibi namque (in foro) in tabernis litterarum ludi erant,

    Liv. 3, 44, 6:

    quem puerum in ludo cognōrat,

    Nep. Att. 10, 3:

    in Flavī ludum me mittere,

    Hor. S. 1, 6, 72; cf. Gell. 15, 11, 2; Suet. Gram. 4; id. Rhet. 1:

    sic veniunt ad miscellanea ludi,

    Juv. 11, 26.
    II.
    Transf.
    A.
    Play, sport, i. e. any thing done, as it were, in play, without trouble, mere sport, child's play:

    oratio ludus est homini non hebeti,

    Cic. de Or. 2, 17, 72:

    cum illa perdiscere ludus esset,

    id. Fin. 1, 8, 27:

    quibus (Graecis) jusjurandum jocus est, testimonium ludus,

    id. Fl. 5, 12.—
    B.
    Sport, jest, joke, fun: si vis videre ludos [p. 1084] jucundissimos, Plaut. Poen. 1, 1, 78:

    ad honores per ludum et per neglegentiam pervenire,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181:

    aliquem per ludum et jocum evertere,

    id. ib. 2, 1, 60, §

    155: amoto quaeramus seria ludo,

    Hor. S. 1, 1, 27:

    vertere seria ludo,

    id. A. P. 226:

    nil per ludum simulabitur,

    Juv. 6, 324:

    ut ludos facit,

    Ter. Phorm. 5, 7, 52: ludos facere aliquem, to make sport of, make game of, to banter, jeer at, mock:

    ut nunc is te ludos facit,

    Plaut. Capt. 3, 4, 47:

    quem, senecta aetate, ludos facias,

    id. Aul. 2, 2, 74.— With dat.:

    miris modis dī ludos faciunt hominibus,

    Plaut. Rud. 3, 1, 1; id. Truc. 4, 2, 46.—In pass.:

    ludos fieri,

    Plaut. Ps. 4, 7, 72:

    hocine me aetatis ludos vis factum esse indigne?

    id. Bacch. 5, 1, 4: ludos aliquem dimittere, to send one away with scorn and derision, or, as in Engl., to send one off with a flea in his ear:

    numquam hercle quisquam me lenonem dixerit, si te non ludos pessimos dimisero,

    id. Rud. 3, 5, 11:

    ludos facis me,

    id. Am. 2, 1, 21: facere ludos aliquid, to make a jest or a trifle of any thing, to throw away, to lose:

    nunc et operam ludos facit, et retia, etc.,

    id. Rud. 4, 1, 9:

    ludos dare, praebere,

    to make one's self ridiculous, Ter. Eun. 5, 7, 9:

    ludos alicui reddere,

    to play tricks on, id. And. 3, 1, 21: dare ludum alicui, to give play to one, i. e. to humor, indulge, Plaut. Bacch. 4, 10, 7; id. Cas. prol. 25; id. Bacch. 4, 10, 9:

    amori dare ludum,

    Hor. C. 3, 12, 1: ludus aetatis, the pleasures of love:

    si frui liceret ludo aetatis, praesertim recto et legitimo amore,

    Liv. 26, 50.—
    C.
    Ludus, the title of a work of Nævius:

    ut est in Naevii Ludo,

    Cic. de Sen. 6, 20; Fest. s. v. redhostire, p. 270, 22 Müll.—Also, Ludus de Morte Claudii, a work of Seneca.

    Lewis & Short latin dictionary > ludus

  • 3 ludibrium

    lūdī̆brĭum, ii, n. [ludus and, perh., fero], a mockery, derision, wantonness.
    I.
    Lit.:

    quodsi ridicula haec ludibriaque esse videmus,

    Lucr. 2, 47:

    ne per ludibrium interiret regnum,

    by wantonness, Liv. 24, 4, 2. —
    (β).
    With gen. subj.:

    ille (Bias) haec ludibria fortunae ne sua quidem putavit,

    i. e. worldly goods, Cic. Par. 1, 1, 8:

    hoc quoque ludibrium casus ediderit fortuna, ut, etc.,

    Liv. 30, 30:

    inter magna rerum verborumque ludibria,

    Suet. Vit. 17:

    ludibria naturae,

    id. Aug. 83.—
    (γ).
    With gen. obj.:

    ludibrium oculorum specie terribile ad frustrandum hostem commentus,

    Liv. 22, 16; cf. id. 24, 44:

    sive ludibrium oculorum sive vera species,

    Curt. 4, 15, 26.—
    II.
    Transf.
    A.
    A laughing-stock, butt, jest, sport:

    is (Brutus) ab Tarquiniis ductus Delphos, ludibrium verius, quam comes,

    Liv. 1, 56, 9:

    quibus mihi ludibrio fuisse videntur divitiae,

    the sport of, Sall. C. 13:

    in ora hominum pro ludibrio abire,

    Liv. 2, 36:

    ludibrium soceri,

    Luc. 7, 379:

    pelagi,

    id. 8, 710:

    ventis Debes ludibrium,

    Hor. C. 1, 14, 15:

    ludibrium omnium reddere aliquem,

    Just. 9, 6, 6:

    et vultus et vox ludibrio sunt hominibus, quos non permoverunt,

    Quint. 6, 1, 45.—
    B.
    A scoff, jest, sport:

    qui lubet ludibrio habere me,

    Plaut. Men. 2, 3, 45; so,

    ludibrio aliquem habere,

    id. Cas. 3, 5, 19.— Pass.:

    ludibrio haberi,

    Ter. Hec. 1, 2, 74; 4, 1, 11:

    hosti ludibrio esse,

    Cic. ad Brut. 1, 2:

    legati per ludibrium auditi dimissique,

    Liv. 24, 26:

    per ludibrium exprobrare,

    to reproach jestingly, scoff, Curt. 4, 10:

    nec dubie ludibrio esse miserias suas,

    id. 2, 23, 13:

    aliquem in ludibrium reservare,

    Suet. Calig. 23:

    adusque ludibria ebriosus,

    such a drunkard as to be a standing jest, Gell. 15, 2, 2.—
    (β).
    With gen. subj.:

    Varro ad ludibrium moriturus Antonii,

    Vell. 2, 71, 2.—
    (γ).
    With gen. obj.:

    ad ludibrium stolidae superbiae,

    Liv. 45, 3; 45, 41:

    ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros,

    id. 1, 7; 9, 11; Just. 36, 1.—
    C.
    Abuse, violence done to a woman:

    in corporum ludibria deflere,

    Curt. 10, 1, 3; 4, 10, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > ludibrium

  • 4 illudo

    illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].
    I.
    Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).
    A.
    In gen. (very rare):

    illudo chartis,

    amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:

    ima videbatur talis illudere palla,

    Tib. 3, 4, 35.—
    B.
    In partic., pregn.
    1. (α).
    With dat.:

    ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54:

    ut semper gaudes illudere rebus Humanis!

    Hor. S. 2, 8, 62:

    illudere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    discrimini publico,

    Suet. Tib. 2:

    inlusit Neroni fortuna,

    Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin.
    (β).
    In aliquem or aliquo:

    ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,

    Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:

    quae cum dixisset in Albucium illudens,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?

    Ter. And. 4, 4, 19.—
    (γ).
    Absol.:

    illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,

    Cic. Fam. 7, 22. —
    2.
    To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With dat.:

    cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,

    Verg. G. 2, 375:

    pecuniae illudere,

    Tac. H. 2, 94 fin.:

    C. Caesar etiam matri ejus illusit,

    id. A. 15, 72:

    pueritiae Britannici,

    id. ib. 13, 17:

    feminarum illustrium capitibus,

    Suet. Tib. 45.—
    (β).
    Absol.:

    tum variae illudant pestes,

    Verg. G. 1, 181.—
    II.
    Act. (in all the meanings of I.).
    A.
    In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):

    illusas auro vestes,

    i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—
    B.
    In partic., pregn.
    1.
    To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):

    satis superbe illuditis me,

    Ter. Phorm. 5, 8, 22:

    ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?

    Cic. Lael. 26, 99:

    miseros,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    illusi ac destituti,

    id. Quint. 16, 51:

    facetiis illusus,

    Tac. A. 15, 68:

    pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?

    Cic. Rep. 1, 13:

    artes,

    Ov. M. 9, 66:

    ipsa praecepta (rhetorum),

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),

    id. ib. 1, 57, 243:

    voces Neronis, quoties caneret,

    Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—
    2.
    To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):

    vitam filiae,

    Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:

    corpus alicujus,

    Tac. A. 1, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > illudo

  • 5 inludo

    illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].
    I.
    Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).
    A.
    In gen. (very rare):

    illudo chartis,

    amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:

    ima videbatur talis illudere palla,

    Tib. 3, 4, 35.—
    B.
    In partic., pregn.
    1. (α).
    With dat.:

    ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54:

    ut semper gaudes illudere rebus Humanis!

    Hor. S. 2, 8, 62:

    illudere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    discrimini publico,

    Suet. Tib. 2:

    inlusit Neroni fortuna,

    Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin.
    (β).
    In aliquem or aliquo:

    ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,

    Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:

    quae cum dixisset in Albucium illudens,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?

    Ter. And. 4, 4, 19.—
    (γ).
    Absol.:

    illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,

    Cic. Fam. 7, 22. —
    2.
    To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With dat.:

    cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,

    Verg. G. 2, 375:

    pecuniae illudere,

    Tac. H. 2, 94 fin.:

    C. Caesar etiam matri ejus illusit,

    id. A. 15, 72:

    pueritiae Britannici,

    id. ib. 13, 17:

    feminarum illustrium capitibus,

    Suet. Tib. 45.—
    (β).
    Absol.:

    tum variae illudant pestes,

    Verg. G. 1, 181.—
    II.
    Act. (in all the meanings of I.).
    A.
    In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):

    illusas auro vestes,

    i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—
    B.
    In partic., pregn.
    1.
    To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):

    satis superbe illuditis me,

    Ter. Phorm. 5, 8, 22:

    ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?

    Cic. Lael. 26, 99:

    miseros,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    illusi ac destituti,

    id. Quint. 16, 51:

    facetiis illusus,

    Tac. A. 15, 68:

    pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?

    Cic. Rep. 1, 13:

    artes,

    Ov. M. 9, 66:

    ipsa praecepta (rhetorum),

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),

    id. ib. 1, 57, 243:

    voces Neronis, quoties caneret,

    Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—
    2.
    To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):

    vitam filiae,

    Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:

    corpus alicujus,

    Tac. A. 1, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > inludo

  • 6 adludo

    al-lūdo ( adl-), ūsi, ūsum, 3, v. a. and n.
    I.
    To play or sport with any thing, to joke, jest, to do a thing sportively; with ad or dat. (most freq. after the Aug. per.; never in Plaut.; and in Ter. and in Cic. only once), * Ter. Eun. 3, 1, 34: Galba autem adludens ( discoursing in jests) varie et copiose multas similitudines adferre, Cic. de Or. 1, 56, 240:

    occupato,

    Phaedr. 3, 19 fin.; Ov. M. 2, 864:

    nec plura adludens,

    Verg. A. 7, 117:

    Cicero Trebatio adludens,

    jesting with, Quint. 3, 11, 18 Spald., Halm; so Suet. Caes. 22 al.—
    II.
    Trop., of the motion,
    A.
    Of the waves, to sport with, to play against, dash upon:

    mare terram appetens litoribus adludit,

    Cic. N. D. 2, 39, 100: solebat Aquilius, quid esset litus, ita definire, quā fluctus adluderet (B. and K. read eluderet; v. eludo), id. Top. 7, 32; cf. Quint. 5, 14, 34:

    in adludentibus undis,

    Ov. M. 4, 342.—With acc.:

    omnia, quae... fluctus salis adludebant,

    Cat. 64, 66.—
    B.
    Of the wind, to play with:

    summa cacumina silvae lenibus adludit flabris levis Auster,

    Val. Fl. 6, 664:

    tremens Adludit patulis arbor hiatibus,

    Sen. Thyest. 157.

    Lewis & Short latin dictionary > adludo

  • 7 alludo

    al-lūdo ( adl-), ūsi, ūsum, 3, v. a. and n.
    I.
    To play or sport with any thing, to joke, jest, to do a thing sportively; with ad or dat. (most freq. after the Aug. per.; never in Plaut.; and in Ter. and in Cic. only once), * Ter. Eun. 3, 1, 34: Galba autem adludens ( discoursing in jests) varie et copiose multas similitudines adferre, Cic. de Or. 1, 56, 240:

    occupato,

    Phaedr. 3, 19 fin.; Ov. M. 2, 864:

    nec plura adludens,

    Verg. A. 7, 117:

    Cicero Trebatio adludens,

    jesting with, Quint. 3, 11, 18 Spald., Halm; so Suet. Caes. 22 al.—
    II.
    Trop., of the motion,
    A.
    Of the waves, to sport with, to play against, dash upon:

    mare terram appetens litoribus adludit,

    Cic. N. D. 2, 39, 100: solebat Aquilius, quid esset litus, ita definire, quā fluctus adluderet (B. and K. read eluderet; v. eludo), id. Top. 7, 32; cf. Quint. 5, 14, 34:

    in adludentibus undis,

    Ov. M. 4, 342.—With acc.:

    omnia, quae... fluctus salis adludebant,

    Cat. 64, 66.—
    B.
    Of the wind, to play with:

    summa cacumina silvae lenibus adludit flabris levis Auster,

    Val. Fl. 6, 664:

    tremens Adludit patulis arbor hiatibus,

    Sen. Thyest. 157.

    Lewis & Short latin dictionary > alludo

См. также в других словарях:

  • Sport — (sp[=o]rt), n. [Abbreviated from disport.] 1. That which diverts, and makes mirth; pastime; amusement. [1913 Webster] It is as sport to a fool to do mischief. Prov. x. 23. [1913 Webster] Her sports were such as carried riches of knowledge upon… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sport — sportful, adj. sportfully, adv. sportfulness, n. sportless, adj. /spawrt, spohrt/, n. 1. an athletic activity requiring skill or physical prowess and often of a competitive nature, as racing, baseball, tennis, golf, bowling, wrestling, boxing,… …   Universalium

  • sport — {{11}}sport (n.) mid 15c., pleasant pastime, from SPORT (Cf. sport) (v.). Meaning game involving physical exercise first recorded 1520s. Original sense preserved in phrases such as in sport in jest (mid 15c.). Sense of stylish man is from 1861,… …   Etymology dictionary

  • Jest — (j[e^]st), n. [OE. jeste, geste, deed, action, story, tale, OF. geste, LL. gesta, orig., exploits, neut. pl. from L. gestus, p. p. of gerere to bear, carry, accomplish, perform; perh. orig., to make to come, bring, and perh. akin to E. come. Cf.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Jest book — Jest Jest (j[e^]st), n. [OE. jeste, geste, deed, action, story, tale, OF. geste, LL. gesta, orig., exploits, neut. pl. from L. gestus, p. p. of gerere to bear, carry, accomplish, perform; perh. orig., to make to come, bring, and perh. akin to E.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sport — [spôrt] n. [ME sporte, aphetic for DISPORT] 1. any activity or experience that gives enjoyment or recreation; pastime; diversion 2. such an activity, esp. when competitive, requiring more or less vigorous bodily exertion and carried on, sometimes …   English World dictionary

  • Jest — Jest, v. i. [imp. & p. p. {Jested}; p. pr. & vb. n. {Jesting}.] [1913 Webster] 1. To take part in a merrymaking; especially, to act in a mask or interlude. [Obs.] Shak. [1913 Webster] 2. To make merriment by words or actions; to joke; to make… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sport — [n1] recreational activity; entertainment action, amusement, athletics, ball, disport, diversion, exercise, frolic, fun, fun and games*, gaiety, game, games, pastime, physical activity, picnic, play, pleasure, recreation; concept 363 Ant.… …   New thesaurus

  • In sport — Sport Sport (sp[=o]rt), n. [Abbreviated from disport.] 1. That which diverts, and makes mirth; pastime; amusement. [1913 Webster] It is as sport to a fool to do mischief. Prov. x. 23. [1913 Webster] Her sports were such as carried riches of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sport — [[t]spɔrt, spoʊrt[/t]] n. 1) spo an athletic activity requiring skill or physical prowess and often of a competitive nature 2) spo such activities collectively 3) diversion; recreation 4) jest; pleasantry 5) mockery; ridicule: They made sport of… …   From formal English to slang

  • sport — I (New American Roget s College Thesaurus) n. recreation, athletics, sports; jesting, merriment, fun, diversion; mockery, ridicule; freak, mutant; gamester, gambler, spender; dandy, fop. See amusement, exertion, fashion. II (Roget s IV) n. 1.… …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»